Saturday, September 25, 2010

Magkalimutan na nga lang. Bakit ba aasa e wala namang aasahan?! Sana'y nasabi ang lahat ng di ko nasabi. Ikaw ay mahalaga. Wala na. Alam ko nariyan ka lang. Sa bawat luha ko alam kong nandyan ka lang, makakasama magpakailanman. Ang pagmamahal ko'y di maglalaho. Nilisan man ang mundong nagbigay saya sa buhay, ang mundong naroon, alam kong mas masaya. Magkita na lang tayo sa mundong mas masaya at doon ituloy ang usapan. Hindi ka pa naman naglaho di ba?! Ramdam ko ang alaala. Parang kailan lang. Walang magbabago sa nakatakdang pagkikita natin.

No comments: